نوسنگي




نوسنگی یا Neolithic بر گرفته از واژه ی یونانی Neolithikos است که از ترکیب کلمات New (نو و جدید) و Lithos (سنگ) ساخته شده و به معنای عصر سنگ جدید است که دوره ای از توسعه ی فن آوری مورد استفاده ی بشر در خاورمیانه ی 12000 سال پیش است. آغاز دوره ی نوسنگی پی آیند دوره ی فراپارینه سنگی (Epipalaeolithic) و همزمان با عصر هولوسن (Holocene) از ادوار زمین شناسی است که با افزایش تولید غذا و کشاورزی، به تعبیر گردون چایلد به انقلاب نوسنگی می انجامد و پایان آن همزمان با گسترش استحصال و تولید ابزار های مسی به شیوه ی ذوب سنگ های معدنی است که به عصر مس وسنگ (Chalcolithic) معروف می باشد.

کشاورزی ودامداری نوسنگی قدیم محدود به دروی گروه کوچکی از گیاهان وحشی و اهلی شده نظیر گندم، ارزن و جو و شکار و نگهداری حیواناتی مانند سگ، گوسفند، و بز بوده که همزمان با زندگی در پناهگاه های طبیعی کوهپایه ها آغاز و به مرور زمان و به آرامی به استقرار های فصلی و دائمی در دشت ها مبدل می گردد. (Wikipedia)

این دوره با توجه به تولید سفال به دو زیر دوره ی نوسنگی با سفال و نوسنگی بدون سفال تقسیم می گردد. در دوران نوسنگی حرارت و ریزش باران (لااقل در بخش هایی از خاور نزدیک) بیش از اکنون بوده و چنین شرایطی برای انجام فعالیت های کشاورزی ابتدایی تنها با استفاده از ابزارهای دستی برای زراعت کافی و مناسب بوده است. در طول عصر نوسنگی قبرها معمولاً در زیر کف منازل یا در فضای باز سکونتگاه قرار می گرفت. ابزار هایی از جنس سنگ چخماق (Flint) برای برداشت محصول، قصابی، دباغی و دیگر کارها ساخته می شده، در حالیکه سنگ ساب ها، هاون ها و دسته هاون ها از سنگ آهک ساخته می شدند. مس خالص از فلات ایران برای ساخت میخ ها و مهره ها به شیوه ی چکش کاری مورد استفاده قرار می گرفت، ابسیدین از آناتولی، فیروزه از افغانستان و صدف هایی از خلیج ایران در مناطق نوسنگی یافت شده که نشانگر گسترش ارتباط از طریق تجارت و دیگر موارد بوده است. (Frank Hole)